SOME EXCERCISES ...
uit de doorloopkop ...
De lichtdrager en de seinwachter. Frank Kondon of Hond. Hund.
Astrin Phosphora. °28/01/1980 of °01/10/2010. Ann Eysermans. °28/01/1980.
5307
TREINEN
Un train peut en cacher un autre. Un train peut en cacher un autre!
Diesellocomotieven zijn bijzonder, buitengewoon.
Diesellocomotieven (type 55) van wachtspoor naar tegenspoor... Ze huilen. Ze huilen!
Transeuropeexpressive. Europium. TEEE: trivalente emissieve-excitatie. Eurocity.
ISC - treinen: intersystem crossing treinen.
Ik wil (ont) koppelen.
Opnames in de treinwagons. Onzin en poëzie.
Een trein wijkt zelden af van zijn pad.
Het perron-geluk. Perrongeluk. Per-ongelukkig. Per ongeluk...
Treinstationsmuziekdoosjes en noodhamerbakjes. Verschillende termen voor eenzelfde object. Synoniemen die een idee verklanken. Geen spoorwerker die het bemerkt.
Compartimentaliseren binnen intermediale relaties bevordert de coherentie.
Zijn niet alle treinen stoptreinen?
Wat bedoel je feitelijk als je zegt 'ik ga de trein nog halen'? En wat bedoel je feitelijk als je zegt 'ik ga de trein nog missen'?
P - dagtrips.
(Don't) take the P - train!
Ik heb ooit één keer last gehad van tinnitus: het waren treinklanken, echt.
"Mind the gap!" (Terzake, 06-08-2014.)
6039
BEWEGING
Twee deeltjes (elektronen) die elkaar niet raken, kunnen toch eigenschappen overnemen van elkaar. Grondtoestand (stilstand), singlettoestand (vertrek), triplettoestand (aankomst). Hm.
Tijdelijke snelheidsbeperkingen worden nooit in rekening gebracht.
Alles stroomt. Gestroomlijnd. De trein staat stil. En klanken zwijgen. Onzichtbare bewegingen reizen in stilte verder langs de hoogspanningskabels.
Over improvisatie: "Een [geëxiteerd] elektron ontsnapt aan zijn ion, waardoor het vrij kan bewegen." Ontsnappen! Ontgaan, ontglippen, ontlopen, ontvluchten, ontwijken, ontkomen, omzeilen, onttrekken, ontgaan, ontschieten, ontvallen, ontzinken. Elekronen improviseren niet.
Hoe een improvisatie ontspoort, valt soms moeilijk te zeggen en te erkennen. Men kiest een wissel, naar een volgend spoor. Zijspoor of tegenspoor. Hopelijk geen doodspoor.
Een wissel naar tegenspoor vraagt waakzaamheid, altijd. Seinspecialisten dragen een bovenmatige verantwoordelijkheid. De wissel ageert gewillig, altijd. De componist en de wissel.
De wissel laat zich horen, duidelijk. Ritmiek naar een andere richting, die rechtlijnig wordt gevolgd (en beluisterd). Knooppunten en kruisingen brengen nieuwe pulsaties teweeg, die de wissel heeft gekozen.
Een kruising van twee of meerdere treinen: polyritmisch maar niet noodzakelijk. Een kruising van twee of meerdere treinen die op dat moment eenzelfde snelheid hebben, wordt niet als 'kruising' ervaren (akoestisch gezien) want (in dit geval ritmisch-exacte) parallelle bewegingen zijn niet hoorbaar (tenzij men voordien slechts één trein heeft gehoord en aldus het dynamische contrast wèl opmerkt). Homoritmisch, alvast.
De trillende bewegingen der luchtdelen veroorzaakt door de bewegingen van een lichaam voor zover zij door ons gehoor worden waargenomen, heuvelen voorbij. Hobbelen, hotsen, snokken en stoten voorbij. Gedateerde, achterhaalde hedendaagse muziek. (N)iets (n)ieuws.
Sissend, snuivend, zuchtend, sleept hij mij halfdierlijk verder, in crescendo. Erotisch.
Een andere trein, een ander metrum. En de landschappen worden fosforgroener. Signalisaties influenceren (en fosforesceren) tempo, ritme en metrum van de (rijdende) trein. Landschappen vervagen.
Links-Rechts. Arsis-Thesis. Spanning-Ontspanning. Panning-Hoogspanning.
Zelfs als de trein stilstaat, is hij 'drager van beweging'.
Een trein op snelheid kan "niet" stoppen! De klank verlaat zijn aanwezigheid altijd te laat.
Van verboden overgang naar doodspoor… Van parallelle kwinten naar het orgelpunt dat oneindigheid verdient.
PP: Panoramische Perceptie (Wolfgang Schivelbusch (1977). Voor wie door het raam van een rijdende kijkt, vloeit de menselijke perceptie samen met de condities van een treinreis.
Ik hou van vertragingen, altijd.
6246
KLANKEN - CONTRAPUNT
Cantus Firmus: enkelspoor voor moleculaire aangelegenheden.
De baan van één elektron als thema voor CCC's: complexe contrapuntische constructies.
Elk motief [thema] is polygonisatief.
Het loco-motief in stretto: transmissieve eenvoud.
Doorloopkoppig moduleren: het kopmotief +20, -20, +40 of -40 cents, bijvoorbeeld.
De spoorcel binnen het eerste thema dat muteert. Dominant. Tonica-elektronen bevolken de eerste expositie. Modulatief, weliswaar.
Lichtseinen op tegenspoor knipperen. Noot tegen noot, contrapunt in staccato. Pulserend.
De vlucht [fuga]: nachtelijk contrapuntisch. De lichtheid van contrapunt in donkere tijden (op compositorisch vlak).
De piekuurtrein: op tijd, met vertraging, of niet. Tijdelijkheid als lichtpunt in een contrapuntisch geheel, binnen de rechtlijnigheid en de onomkeerbaarheid van klanken. Noise in the dark, het thema voorbij.
Hoe klinkt 'evenwijdigheid'? Parallelle oktaven.
Foton, forte, flens, fosforescerend. ffff (of het fluitsignaal van de treinbegeleider).
De ruimte tussen twee gekoppelde wagons. Daar klinkt alles luider. Doorloopkoppig!
De terminus als fermate: een subjectief eindpunt? Eindpunt en einde zijn nooit hetzelfde.
Grondtoestand. Tonica? Nee, stilte. Wachten. En (opnieuw) verwachten.
Abstracties. De naaktheid van een trein-netwerk-kaart. Lijnen en verbindingen. Ze wachten op het witte blad, alleen.
Metal. Metal on metal: opera "Elektron".
6115
KLEUREN
P en niet P. Of groen en rood?
[Glow-in-the-dark] Op zoek naar rood licht. Stop. Snelheidsbeperkingen binnen persistente situaties. Altijd rechtdoor, groen licht. Waarom zou je vertragen, of stoppen?
Infrarood en seinrood.
Seingroen. Fosforescentiegroen.
Onderzoekers zijn materialen 'op het spoor' die ongeveer anderhalf uur oranjerood gloeien in het donker. De wissel bepaalt de spoorroute. Geel of rood. (Geel voor spoorwegpersoneel.) Spoorloos, misschien. Oranje voor de onderzoekers in PL.
Noise-choice, random choice and random noise. Noise of a train voyage. Piksels op wit in grijs en zwart. Noise-noise.
6027
LICHT - OPLICHTEN - DONKER
Zo lang er licht [de zon] is rijdt de trein [zal de trein rijden].
Enkel. Persistent. Heen en terug. Lumineus.
Elektriciteitspanne: [er was] oplichting en opluchting: de treinen raasden opnieuw voorbij. 'Opnieuw' wordt belangrijk.
Voor noodsignalisatie is vooral de helderheid van het uitgezonden licht van cruciaal belang.
Doppler, de proefkrokodil. Nachtdieren en vuurvliegjes. Bioluminescenties en verschillende frequenties, voor diegene die ze waarneemt.
De trein in de tunnel. Stipjes worden strepen. [Horizontale] 'lichtlijnen'. De snelheid van de trein bepaalt (de lengte, vorm van de) lichtlijnen die stipjes waren, toen je nog even van die plaats verwijderd was.
Klinken als fosfor. Lichten als nachttreinen.
P-trains-noise: onzuiverheden of dopanten in overdrive bij afwezigheid van licht.
Lichtgeven in het duister als eigenschap van vele lichamen na voorafgaande blootstelling aan licht of andere stralen nabij wachtspoor zeven in morendo.
De lamp die het onzichtbare belicht verblindt diegene die in het donker het waarneembare -hoe dan ook- mist.
Hoe zou je het licht beschrijven aan het einde van de tunnel? Zoals 2 koplichten?
Als ik licht zou zien aan het einde van een tunnel, dan zouden het (hoogstwaarschijnlijk) twee koplampen zijn van een locomotief.
Eine Kleine Nachtmusik (met glow-in-the-dark-sterren).
Reizen in het donker naar [het] licht; een omkering. Voyage au bout de la nuit.
6319
GELEIDELIJKHEID
De verboden overgang: onzichtbaar, niet-waarneembaar: elektronen die langzaam terugvallen creëren de geleidelijkheid die we toch waarnemen, in de vorm van licht (we denken de trage glissando te hebben gehoord).
'Geleidelijkheid' als parameter. Zij [de geleidelijkheid] laat zich horen en zien, maar niet in de partituur. Vaagheid op papier: een fosforescerend blad. Het (concept) 'witte' (lees: onbeschreven) blad verdwijnt!
De 'vrije kruising' als punt binnen de geleidelijkheid: een gedeelde [klank en licht] aangeslagen toestand. Onbepaaldheid als gevolg van een lange terugval naar de grondtoestand.
Geleidelijkheid als schemer in beweging: het interval tussen dag en nacht. Conceptuele vaagheid (Bart Van Kerkhove).
Niets is geleidelijker dan dit hele onderzoeksproces. Of misschien de lichtafname, van een fosforescerende ster?
6378
GALMEN
Koud licht, donkere galm. Een draaglijke lichtheid in de reverb-tijd.
Het atoom valt en vervalt zoals de klank haar aanwezigheid verlaat. Elektronen in vertraging. Verboden overgangen onder de galm. In het station, de spoorwegkathedraal, voor lange galmen.
Echo in de natrein alsof de nagalm vertraging heeft. De echo in vertraging: tape-delay, onaangekondigd, afgeschaft.
Afterglow. Afternoise. De nagalm in treinklanken. (Nagalmen van gisteren. Bouw mee aan de trein van morgen. Begin, vandaag.)
Stilte als gevolg van oplichting, statisch tegenover tanende klanken terwijl het voorbije nog zichtbaar is. Uitgedoofd. De galmresten klinken in klare onzichtbaarheden. Klare onzinnigheden.
A la gare comme à la gare. (De spoorwegkathedraal.)
5532
MORENDI
De verborgen immensiteit van uitgedoofd licht klinkt trager langs de sporen.
Morendo en Maximalisme: de (fictieve) snelheid voorbij. Virtualiteit.
Wit en zwart in stretto. Een grijze coda. Of de overgang van contrasten die vager wordt...
Klinken als fosfor: moleculaire aleatoriek. Uitsterven of nagalmen: atomaire toevalligheden, soms.
[De] herinnering van [de] klank in [de] stilte die inmiddels veranderd is: via [de] geleidelijkheid naar [de] grondtoestand. Elektronen bevolken de nagalm in de vaagheid die naar 'niente' neigt.
Morendi in duistere omstandigheden.
Vervagen. Vertragen. Behagen.
Inwachten. Uitzwaaien. Binnen eenzelfde tijdsverloop. Het wordt donker. Nacht.
6217
RAILS
Sleuf: zone waar het spoor in uitgraving ligt en niet overdekt is.
Groeven, gleuven, smaluithollingen: is diepte-onderzoek noodzakelijk (voor het creëren van relevante, betekenisvolle composities)?
Dezelfde richting, maar niet samenvallend. Overal dezelfde tussenruimte. Zoals treinsporen en parallelle lichtbundels. Dwarsliggers!
"Railtime: uw info rechtstreeks van het spoor." Een niet ongevaarlijke aangelegenheid. Storingen binnen de interactiviteit, meestal (storingen).
6405
CHEMIE-ATOMAIR
Fosforische hoogspanning kan men nooit bekomen.
Atomair absurdisme: P - signalisaties en seinen zonder snelheidsbeperkingen.
Zwavelverbindingen. Aan de rails gebonden. Persistente luminescentie in zeldzameaardgedoteerd Ca2Si5N8: Eu.
Aangeslagen elektronen, aangeslagen toestanden, aangeslagen idiofonen, aangeslagen ratels.
5931
REIS
De trein is altijd (!) een beetje reizen. Van Sy naar Brussel-Nationaal-Luchthaven, bijvoorbeeld.
'The conductor': treinbestuurder en dirigent. Verwarrend, soms. Macht over beweging. Muzikanten en passagiers reizen volgzaam mee.
De reis van een elektron kunnen we niet zien, noch volgen. Nog niet.
"Men weet (soms) wanneer men vertrekt maar nooit (precies) wanneer men aankomt." (Een medereiziger uit eerste klasse.)
Het vertrek en de excitatie. De aankomst of de grondtoestand.
Intermediaal. Transmediaal. Inframediaal. Infrabel. Right on track! Sloganesk een vluchtspoor nemen.
Eindbestemming afgeschaft. Onbepaald, onbestemd, stemloos maar gestemd; mezzo voce.
Traces. Sporen. Tracks. Connecties.
De treinreis naar huis. Het seinhuis.
6504
DAGBOEK:
Uit het dagboek van een treinreiziger … (Een selectie binnen een selectie van een selectie.)
(Enkele fragmenten uit mijn kleine boekje.)
11:56h
Een lange winterdag.
Q betreedt het kantoor van R.
R buigt zich over een papieren massa, uitgewerkt door Q en vraagt vervolgens: wil je (hierover) doctoreren? Waarna Q deze -overvallen en nieuwsgierig- deze vraag tegemoetkomt met "jazeker".
R telefoneert naar P en vraagt of P promotor wil zijn van Q.
P repliceert positief en stelt vervolgens S voor aan Q.
Q ⊃ R ⊃ P ⊃ S.
Of: Q & R & P & S.
En T, natuurlijk.
Een hete zomerdag.
Q ontmoet P.
Een hittegolf.
Op een dag
ontmoeten Q en S elkaar
en Q heeft niets te zeggen
of toch niet veel
of niet genoeg
om duidelijk in woorden weer te geven
waar het precies over gaat
als dat al mogelijk is
binnen een tijdspanne van enkele minuten
maar een wezenlijk probleem doet zich niet voor
op dat moment.
Q in KCB & Q in CDA & Q in CLWF & Q in Q in Q.
Dagen reizen voorbij als trage landschappen.
Q reist mee op de tijdssporen. Ze zijn glad en weerbarstig.
Zoals vele ideeën, gedachten en spinsels in trance of in tegenspraak.
Op dit moment.
En op andere momenten, die zullen volgen.
13:22h
Waar moet ik beginnen?
Hoe? Moet ik beginnen?
(Onzekerheidsprincipes.)
07:53h
Verzamelen?
Op zoek naar literatuur.
Gepaste literatuur.
Ik luister niet naar muziek.
Moet ik alles verwoorden?
Verantwoorden?
Uiteenzetten?
Wat bedoelt men precies met 'artistiek onderzoek'?
Het creëren van een werk? Zoals je steeds te werk gaat? Of net een beetje anders? Met het oog op een bepaald resultaat? Of simpelweg het tonen van de weg die je hebt afgelegd? Via proces naar eindresultaat? In woorden beschrijven wat je precies hebt 'gedaan'? Analyses?
Onzekerheidsprincipes.
14:02h
Solo, solo, solo.
20:17h
Als men poëzie wil creëren, zal het resultaat dan (nog) poëtisch zijn?
Of vinden we net de poëzie in dingen die zo niet bedoeld zijn (om poëzie te zijn dus)?
17:54h
Een vreemde situatie.
In een groot gebouw, waar de muren wit zijn.
Daar ben ik. Lichamelijk aanwezig.
Vermoeid, erg vermoeid. Ik zie alles dubbel, woorden komen niet opdagen of klinken zelfzeker en gedecideerd, uit de monden van anderen, in de verte slechts, in pianissimo. In morendo. Ik heb niets te zeggen.
Aan de witte tafel.
Het witte blad, voor mij.
Mijn witte hoofd, in zware handen.
Maar lijnen, letters, woorden, klanken en gedachten, komen langzaam tevoorschijn. Schijnen dichter te komen, bij en naast elkaar maar dicht. De leegte wordt een kleine wereld hier, een verhaal vol tekens en instructies dat dierlijk wordt verteld terwijl je kleine jongen thuis in zijn allereerste bedje slaapt.
"Looking for Orson".
Impressies en connecties.
Ik ben erg moe.
Heb helemaal niets te zeggen.
Kevin Kelvin (uit een ander leven) sluipt dit vreemde verhaal binnen en wacht op meer.
Klanken in mijn hoofd.
Gedachten zweven, van links naar rechts, van licht naar donker, van mij naar nergens (zoals ik zweef in de ruimte hier die leger is dan elders).
Ik geef ze grafisch weer, voor iemand die ze later zal aanschouwen, misschien tot klinken zal brengen, indien gewenst. Zonder aanzien des persoons. 'Gewenste intimiteiten'. Treinen en fosforescentie vergeet ik, nu! Orson komt tot leven.
Ze werken, werken verder.
Mijn huis is hier en ik 'werk' verder, zonder 'hen'.
Hier is het rustig.
Ik ben deelnemer en ingeschreven. Nu moet het verder, zo.
Onderzoeksgericht de daad verheffen tot een 'situatie'; het experiment. Alleen in het warme hoekje. Alles is witter dan ooit.
Zo is het goed, op dit ogenblik, dat langer duurt dan je toch verwachtte. Niets verwacht je. Contradicties in crescendo, overal!
Hoe wit een dag kan zijn.
(Leonidas: een naam die je wil onthouden. Je weet niet waarom.)
20:30h
Stay Low.
Mijn harp is een diesellocomotief.
09:27h
Frank en Hond zijn twee personages uit mijn project "Laimeofudre". Ze komen terug. Gezond en wel.
08:49h
Ik ben een verdwaalde reiziger. Kan iemand mij helpen, in het donker?
21:33h
Geen treinen, geen fosforescentie. Alle elementen, sporen en gedachten met betrekking tot beide begrippen sluit ik buiten mijn hoofd, mijn aanwezigheid, [in] mijn wereld, vandaag. Zodat de afstand groter wordt, de toenadering kleiner, beperkt tot wolken en flarden die als galmen soms nog rondcirkelen om de volledige afwezigheid te negeren. Mijn potlood leg ik neer, op het witte blad vol dunne zwarte lijntjes, wachtend op iets dat niet wordt neergeschreven, wachtend op iets dat nog niet wordt verteld. Ook de compositie wacht, als in een vertraging van 'onbepaalde duur' (of nader te bepalen, door mij). Afgeschaft en tevreden, voor de allereerste keer (wat de afschaffing betreft).
21:00h
Brussel. Harpconcert. Ik schrijf verschillende treinnummers op de klankkast van mijn harp, met een potlood dat zwart genoeg is opdat de sporen van deze schrijfsels haast niet meer kunnen worden uitgewist. Beetje bij beetje verdwijnen ze, de schrijfsels in morendo.
14:23h
Laag over laag over laag (fosforescerende verf).
De contrabas, ik kijk ernaar, schuldig. Laag.
09:07h
Van Kessel naar Brussel. Heen en terug. Elke week een keer of twee, soms meer. Ik noteer de treinnummers van de M2's en van de vierledige treinstellen keer op keer, als ze stilstaand of voorbijrijdend in mijn blikveld verschijnen. Omdat het relatief oude treinen zijn (jaren '60 en jaren '70 vorige eeuw), omdat ze binnenkort zullen worden vervangen door nieuwe treinen, omdat ze nog rood zijn (en blijven), omdat ze mooi zijn, omdat ik ze bemin, omdat ik ze erg zal missen later, omdat ik van treinnummers hou.
11:54h
Als ik tijdens een concert of tijdens het afspelen van een film, de plaats van de 'maker' tracht in te nemen en vervolgens het proces tracht te bestuderen dat aan dit gebeuren voorafgegaan is, dan verdwijnt 'het' soms onmiddellijk. (En 'het' valt moeilijk te vertalen, in dit geval.) Omdat het proces van identificatie dat bezig was zich te voltrekken op dat moment, plots wordt onderbroken? Omdat ik een aanwezigheid van 'bewijs', van ontnuchtering (als gevolg van?) of van alledaagsheid (die dan ook nog even binnensluipt en die ons allen op elke moment kan beetnemen) bespeur die opeens de poëzie ontmaskert?
13:47h
Cirkelen rond de kern en trachten naar een hogere baan te springen. Een baan waar ontkoppelde rijtuigen wachten. De P - trein krijgt wagons en compartimenten. Ik vul ze in, beetje bij beetje. Alles gaat traag, in fade-out.
11:43h
De postbode belt aan, ik open het raam. Hij overhandigt mij een postpak. Geen boeken, deze keer. Ik open het pak. Een twintigtal zakjes vol gekleurde poeders bedekken de bodem. Elk beetje poeder krijgt een glazen huisje, alle flesjes wonen nu in mijn oude boekenkast. Giftig, erg giftig! Ontvlambaar ook. In het donker worden ze zichtbaar(der). Kleur naast kleur. En de afschuwelijke geuren verraden een vraag naar 'expertise' die noodzakelijk lijkt om deze substanties te benaderen.
13:36h
Experimenten. Verf, poeders, sterren en stenen. Mengsels. Verkeerde mengsels, dat is zeker. Dampen sissen en snuiven in de kleine ruimte. Ik hou mijn adem in, tracht niet te ademen maar ik doe het toch, niets aan te doen. (Men kan niet 'stoppen met ademen', dat is duidelijk.) Ramen open! Alle schilderijen buiten, snel! Ze drogen langzaam in het zonlicht. De stank in morendo, maar zo traag... Dagen wachten. Ik sluit mijn laboratorium. En het raam, uiteindelijk.
19:37h
Doorloopkoppig het 'compartimentalisme' ontwikkelen.
21:30h
R naakt I. Concert in Brussel. Ik lees fragmenten uit de bijsluiter van Dafalgan, in het Duits. En stukken uit het reglement van de NMBS, in het Engels. De noten die ik speel lijken vreemder dan alle talen. Lampjes in de ruimte, overal. Aan en uit. (Louis is nog steeds gefascineerd door lampen.) En voor het eerst besefte ik (na dit concert) dat 'het leven uit golven bestaat'. (?)
23:23h
Ik ben klokvast als een trein.
16:34h
Esthetische onzin. Ik wil niet liegen. Different trains.
20:33h
Ik zou alleen maar kunnen lobbyen voor zaken die werkelijk noodzakelijk zijn (of tenminste lijken), niet voor zoiets als een compositie-opdracht bijvoorbeeld.
10:05h
Mijn eerste kinderangst: de trein.
Mijn eerste empathie: de oplichtende, glow-in-the-dark beestjes in mijn bed.
Mijn eerste muziekjes: muziekdoos-klankjes.
Mijn huidige fascinatie: de trein.
Mijn huidige fascinatie: fosforescentie.
Mijn huidige fascinatie: muziekdoos-klankjes.
08:20h
Wachten in het donker. Het fosforescerend ei werd opgelicht door enkele blacklights. Ik kijk naar het ei, naar het licht dat langzaam uitdooft totdat het weer donker is. Maar het ei blijft zichtbaar... Het interval tussen de oplichting en deze vage zichtbaarheid beslaat slechts enkele minuten. Tijdens de eerste zeventien seconden na het doven van de lamp, gaat het dus vrij snel; van erg licht naar een toestand die erg geleidelijk (uren) overgaat naar een vage maar permanente aanwezigheid van licht.
Totdat het donker wordt...
07:29h
Ik weet het niet.
(Echt niet, sorry.)
15:48h
Sneeuw! Overal witte lagen die gras, beton en stenen onzichtbaar maken. Maar de treinsporen blijven onbedekt. Achter de ramen slapen witte landschappen, die luider worden wanneer de trein vertraagt en vervolgens 'uitzonderlijk stopt' in een klein station.
"De wachtzaal": het stationscafé, gesloten.
Wagonnummer: 950.
Treintype: sprinter. Ze zijn gevaarlijk, ze slippen.
"Koning Winter overvalt het land. De weersomstandigheden zijn erg uitzonderlijk voor deze tijd van het jaar. Het is van 1888 geleden dat het nu nog zo koud was." (?)
Mijn wagon-buur drukt cijfers in op zijn smartphone. Hij weet dat ik dit weet.
Overbevolking: leidt tot vertraging - afschaffing - staking - werkloosheid.
Rood sein. De machinist begeeft zich naar het T-kastje. Hij deelt ons mee dat "ze de wissels aan het ontdooien zijn".
Ik bevind me dus voor een rood sein. Ik blijf psalmodisch rustig, zoals mijn medereizigers, die allen de treinwarmte delen op dit moment.
Wachten... "Het duurt te lang", vervolgt de machinist die weer de trein uitstapt om zich naar het T-kastje te begeven.
Wachten... (Improvisaties tijdens improvisatie-concerten duren vaak lang, veel te lang soms.)
Onze perceptie meet zich aan het reële tijdsverloop dat zich dan sneller zou voortbewegen maar wat natuurlijk niet het geval is. In deze ruimte, in deze treinwagon, duurt elke seconde even lang! Ongewenst en analoog aan deze situatie rekken we elke seconde tot zuchten die langer duren dan de duurtijd van de stilstand van de trein. Hm.
23:38h
Niets nieuws. Oude concepten in een nieuw verhaal. Dat is alles, zo lijkt het wel.
15:54h
Wat betekent P?
Dat is een goede vraag, denk ik.
Het antwoord zal later pas volgen, vermoed ik.
20:21h
Ik ben geen beeldend kunstenaar, geen sonoloog, geen filosoof noch filmmaker.
Ik gebruik, "consumeer" de middelen die er zijn op dit moment, in de wereld, om bepaalde creaties te verwezenlijken.
Beelden, klanken en gedachten zijn onafscheidelijk, wat mij betreft. Soms zijn ze één, soms een gevolg van elkaar, soms zijn ze afwezig, maar altijd onafscheidelijk, zo blijkt.
Alleen, ze (ver)tonen zich anders. (Om het even tautologisch uit te drukken: een beeld is een beeld, een klank is een klank en een gedachte is een gedachte.)
Dat is alles. That's it. C'est tout.
(Volledig onvolledig, natuurlijk.)
16:25
Als men spreekt over 'experimentele muziek', bedoelt men dan werkelijk 'experimentele muziek'? Ik bedoel: is de hedendaagse muziek nog experimenteel?
13:55h
Wat een dag!
Wat een geluk!
1) Een M2 van Brussel Zuid naar Etterbeek! Dan neem ik een eersteklas ticket! Nostalgie...
2) Twee diesellocomotieven type 55 gezien! (Toch uitzonderlijk, dat ze zich nog vertonen...)
21:19h
"Wetenschap en maatschappij".
Kunst en maatschappij.
Wetenschap en kunst.
Denken over hoe en waarom zwakkeren onder ons moeten beschermd worden tegen pseudo-geneeskunde; dure flesjes water met een etiket erop met schrijfsels erop met inkt erop die misschien wel... Nee. De inkt gebruik ik voor noten op papier, voor grafische tekens, symbolen, schrijfsels, die allemaal even nutteloos zijn als het water in die flesjes. Sommigen (ver, ver weg van hier) kunnen gered worden, door het toedienen van slechts enkele druppels, anderen hebben gewoon dorst. De hedendaagse muziekwereld: een placebo voor diep gelovigen. Mijn schuldgevoel verdwijnt onmiddellijk als ik aan de voetbalwereld denk, dicht bij ons en wereldwijd. En dus ook aan de belastingbetalers. België: het paradijs van regen en belastingen! Het Paradox Paradijs, het Pracht en Pronk en Parade en Praal Paleis! En en èn! Als ik kleur moet bekennen: vuurrood! (En morgen zal ik opstaan, misschien slecht gehumeurd, en verder 'werken' aan een belangrijk project.)
Tot hier, mijn dankbaarheid. Zeker.
16:38h
En waarom zou ik eigenlijk nog een gedetailleerde compositie creëren?
Zoiets als een langdurige symfonie? Of een groot orkestwerk? Of een strijkkwartet van een half uur?
Al die (heerlijke) tijd, om het hele proces op papier te zetten ...
Om ze [de compositie] slechts éénmaal te kunnen laten uitvoeren?
Bevat mijn denkwijze teveel economische gedachtenspinsels, die eventueel gulzig de bovenhand nemen?
Kan ik mezelf (een vorm van) ongezond pragmatisme verwijten?
12:19h
De twijfels nestelen zich dapper in mijn verwarde hoofd.
Verwarring.
Wat met 'specialisatie'?
(Ik hou van onverwachte, verrassende wendingen.)
21:47h
De cursussen 'Inleiding tot de wetenschapsfilosofie', 'Wetenschap en maatschappij', 'Semiotiek', 'Logica en wetenschapsfilosofie' en 'Ontologie' aan de VUB, hebben mijn leven veranderd. (Ik heet Astrin Phosphora!)
23:36h
Dieper, dieper. Telkens verder dus. Als je iets hebt gevonden, ga je onmiddellijk alle mogelijkheden bekijken die tot verdere ontwikkelingen kunnen leiden. Maar waar stopt het? En die 'alle mogelijkheden' heb je toch niet gevonden. Op kruispunten, knooppunten en wissels komen die opties of potenties te samen. Dan hoef je maar te beslissen, misschien? En stopt het dan, na die keuze? Want die impliceert immers nieuwe mogelijkheden tot uitwerkingen en ontwikkelingen.
11:37h
In de doorloopkop is het heerlijk, hier wil ik blijven. En geen antwoorden geven. Gewoon zwijgen en verder werken. Want antwoorden lijken noodzakelijk, net zoals conclusies ...
17:30h
Eigenlijk zou ik graag een uitvoering creëren, waarin de essentie (intermedialiteit met muziek, treinen en fosforescentie) volledig wordt verborgen. Een idee voor 20 november?
Verrassingen, eigen interpretaties en onduidelijkheden die toch spannend zijn, trekken mij enorm aan. Daarom misschien, dat er zo weinig voorstellingen zijn die ik werkelijk interessant en goed vind.
11:09
Wat ik doe, binnen dit onderzoek, is een specialisatie op zich geworden eigenlijk!
Sommige specialisaties (zoals grafische partituren, die een subwereld vormen binnen dit intermediale verhaal) blijven 'kleine specialisaties' en andere verdwijnen misschien.
Ik ben er nog niet uit, wat het precies zal worden. Maar deze vaststelling lijkt me zeker niet onbelangrijk.
22:13h
Het proefschrift ...
Zuchten lukt haast niet meer, tussen de vele (ernstige) migraine-aanvallen door ... Ik vraag me soms af of dokterskosten ook worden terugbetaald door de VUB ... Ja, het is erg. Ik trek het me aan, dat is zeker. Het moet goed zijn. En dat gaat (ongewild, laat dat duidelijk zijn) gepaard met stress. Dat vind ik wel spijtig.
18:36h
Het proefschrift ...
Ik wil het schrijven met behulp van termen uit de verschillende media. Dan wordt het pas volledig intermediaal, denk ik!
Een artistiek proefschrift dat erg wetenschappelijk oogt (op het eerste zicht, als je het open slaat en die drie logo's aantreft, enzoverder). Maar het is allesbehalve wetenschappelijk. Zelf niet semi-wetenschappelijk! En dat is goed. Zo moet het zijn, volgens mij.