6236
PENSATI
Als men 'pensato' leest in een partituur, dan kan men dit letterwoord beginnend met de letter p, jawel, begrijpen als een gecomponeerde 'imaginairy note' (of een neergeschreven denkbeeldig fragment of een vermeende muzikale zin of onzin); een gegeven dat niet wordt gespeeld en (bijgevolg) niet wordt gehoord. Het ongehoorde hoorbare? Of het gehoorde onhoorbare?
Het betreft hier een aanduiding die enkel voor de uitvoerder geldtt. Want de luisteraar ervaart dit moment als 'stilte'. Uitvoerder en publiek delen een (zelfde?) stilte in de tijd, die voor beiden (hoogstwaarschijnlijk) een verschillende betekenis krijgt.
Pensati P1
Verschillende, 21 om precies te zijn (als contrast tegenover bijvoorbeeld 22, 27 of 29), fragmenten uit de orkestreductie van de "Pacific 231" van Arthur Honegger werden ontdaan van tekens en instructies (behalve één 'diminuendo'), zodat ze volledig onherkenbaar worden; abstracties van zichzelf. De aanduiding 'pensato' werd telkens toegevoegd, boven het (niet) uit te voeren fragment. Bezetting: celesta. Tempo: 71/kwartnoot.
Pensati P2
Drie 'uitgeknipte' fragmenten uit de orkestreductie van de "Pacific 231" van Arthur Honegger werden ontdaan van tekens en instructies. Verschillende noten- of notengroepen kregen een tint uit de greyscale. Enkel deze aanduidingen dienen te worden uitgevoerd. Elke pagina krijgt de instructie 'pensato' toegewezen. Bezetting: 2 celesta's. Tempo: 71/kwartnoot.
Pensati P3
De partituren uit 'Pensati 2' kregen een fosforescerende bovenlaag. Deze dienen te worden uitgevoerd in het donker. Instructies: idem als 'Pensati P2', maar in het donker zal het duidelijk een andere uitvoering worden. Of klinken beide stiltes, indien men ze zou vergelijken, hetzelfde? Bezetting: 2 celesta's. Tempo: 71/kwartnoot.
Pensati P1
Pensati P2
Pensati P3
6087
De oneindige concertruimte...
"I've so much to say/and I'm not saying it/and that's poetry/as I need it."
Van een stoelenrij op het perron via de wolken naar een uitdijing die oneindig zal doorgaan, waardoor alle glow-in-the-dark-sterrenstelsels steeds verder van elkaar geraken.
"Heeft u een (trein) ticket? Gaat u zitten. Ik wens u veel luisterplezier."
Treinen (Breaks, M2's, 'de vierledige', diesellocomotieven, goederentreinen, Alstoms, Sprinters) komen aan en vertrekken. Fluitsignalen klinken monotoon (met micro-afwijkingen) in verschillende ritmes, maar telkens luid. Voetstappen slenteren en lopen. Reizigers praten. Stappen in of uit. Enzoverder. (Ik heb deze concerten al zo vaak beschreven.)
Elk ogenblik biedt een uniek audio-visueel spektakel, doorlopend totdat de zon ophoudt met schijnen.
Heeft John Cage 'de stilte' geclaimd?
6326
VIDEO's:
SILENCE 1
Een stukje beeldmateriaal dat ik creëerde voor de opera "Hold Your Horses" van Serge Verstockt, wordt hier weergegeven zonder klank. Oorspronkelijk klinkt hier de luide noise (steeds in crescendo) van stofzuigers (de onderhoudsverantwoordelijken van deSingel, die hier op de rode tapijten bewegen en hun dagelijkse activiteit uitvoeren), boven een vrije improvisatie van saxofoniste Audrey Lauro. Deze beschrijving verklankt niets maar toch wordt de verbeelding aangesproken. Wat hoort u precies, als u deze beelden aanschouwt?
SILENCE 2
In dit videofragment kan u telkens het meisje volgen. Zoek dat meisje. De stilte verklankt alle omgevingsgeluiden die hoorbaar zijn of lijken, in deze drukke openbare ruimte.
Performance: Audrey Lauro.
SILENCE 31.942.267.60
Op het perron, naast spoor 1, waar een gele werktrein met het nummer 31.942.267.60 in stilte wacht ...
Performance: Anne Marie Honggokoesoemo.
SILENCE 1
SILENCE 2
SILENCE 31.942.267.60